تقویت شیمی درمانی با قند طبیعی
تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۷۳۶۰۸
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، در تحقیقات مشخص شد که « مانوز » که یک قند طبیعی است میتواند سندرم زنبور عسل را در سلولهای سرطانی ایجاد کند و رشد آنها را کاهش داده و آنها را در برابر حمله آسیب پذیرتر کند.
مانوز در بسیاری از انواع میوهها یافت میشود و به طور طبیعی در بدن انسان وجود دارد. مانوز فرآیند حیاتی به نام گلیکوزیلاسیون را انجام میدهد که ساختار پروتئینها را تثبیت کرده و به آنها در تعامل با مولکولهای دیگر کمک میکند.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
تاکنون، کاربردهای پزشکی زیادی فراتر از بازگرداندن گلیکوزیلاسیون در افراد مبتلا به بیماریهای نادری که این فرآیند دچار اختلال میشود، پیدا نشده است.
مطالعات قبلی نشان دادند که مانوز میتواند رشد برخی از انواع سرطان را کاهش دهد، اما مشخص نیست که چگونه این اتفاق میافتد؛ بنابراین برای مطالعه جدید، دانشمندان موسسه بین المللی سرطان « اوزاکا » شروع به بررسی این موضوع کردند.
هادسون فریز (Hudson Freeze) یکی از پژوهشگران این مطالعه گفت: بیش از یک قرن است که مشخص شده مانوز برای زنبورهای عسل کشنده است، زیرا آنها نمیتوانند آن را مانند انسان پردازش کنند و این عامل به عنوان سندرم زنبور عسل شناخته میشود. ما میخواستیم ببینیم آیا رابطهای بین سندرم زنبور عسل و خواص ضد سرطانی مانوز وجود دارد که میتواند منجر به رویکردی کاملاً جدید برای مبارزه با سرطان شود.
محققان با سلولهای فیبروسارکوم انسانی، نوع نادری از سرطان بافت همبند، آزمایش انجام دادند. این سلولها طوری مهندسی شدند که متابولیسم مانوز آنها به دقت کنترل شود و محققان دریافتند، اگر سلولها فاقد آنزیمی باشند که مانوز را متابولیزه میکند، تکثیر آنها به سرعت کاهش یافته و آنها را به طور قابل توجهی در برابر شیمی درمانی آسیبپذیرتر میکند.
فریز در این باره میگوید: ما دریافتیم که ایجاد سندرم زنبور عسل در این سلولهای سرطانی باعث میشود که آنها نتوانند بلوکهای سازنده دی انای را سنتز کرده و به طور عادی تکثیر کنند. این موضوع به توضیح اثرات ضد سرطانی مانوز که ما در آزمایشگاه مشاهده کرده ایم کمک میکند.
این تیم تحقیقاتی معتقد است که استفاده از مانوز به عنوان یک درمان ثانویه در برابر سرطان باید عوارض جانبی کمی داشته باشد، زیرا در حال حاضر در سراسر بدن انسان رایج است. با این حال، هنوز به کار و مطالعات بیشتری نیاز است تا مشخص شود که کدام نوع سرطان میتواند بهترین عملکرد را داشته باشد.
شرح کامل این تحقیق و یافتههای حاصل از آن در مجله تخصصی eLife منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: سلول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۷۳۶۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یافتههای پژوهشگران برای افزایش ظرفیت دیالیز برای بیماران
فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی میدهد. یافتههای پژوهشگران برای نخستین بار نشان داد میتوان از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده میتواند امکان استفاده درمانی از این سلولها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.
به گزارش ایسنا، کارآزمایی بالینی از سوی امین احمدی، سودابه اعلاتاب، رضا مقدسعلی، ایرج نجفی، سروش شکرچیان از پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دانشگاه علوم پزشکی تهران و دانشگاه ماستریخ هلند به بررسی تأثیر سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی خود فرد، بر عملکردی صفاق و التهاب آن در افراد تحت دیالیز پرداختند.
در همین ارتباط باید گفت؛ بیماری مزمن کلیه (Chronic kidney disease) یک نارسایی آرام، پیش رونده و غیرقابل برگشت در کلیه است که حدود هفتصد میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.
پیشرفت این بیماری میتواند تا تخریب کامل کلیه و نیازمند شدن فرد مبتلا به پیوند کلیه یا دیالیز روزانه ادامه پیدا کند. اگر دیالیز دیگر قادر به تصفیه مایعات و محلولها به میزان مورد نیاز برای بیمار نباشد، شرایطی با عنوان ناکارآمدی اولترا فیلتراسیون اتفاق میافتد که منجر به بیفایده شدن دیالیز برای بیماران میگردد.
فیبروز صفاقی مهمترین علت از دست دادن ظرفیت دیالیز است که معمولاً به دلیل التهاب و فیبروتیک شدن صفاق روی میدهد. این شرایط برای حدود ۲۰ درصد از بیماران با سابقه دیالیز طولانی اتفاق میافتد. با پیشرفت پزشکی بازساختی (پزشکی ترمیمی) در چند دهه اخیر تلاشهایی برای سلول درمانی فیبروز صفاقی صورت گرفته است.
نتیجه این پژوهش که در نشریه بین المللی Archives of Iranian Medicine منتشر شده است، نشان داد، استفاده از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی باعث بهبود جزئی در اولترافیلتراسیون و کاهش اندک التهاب در بیماران میگردد.
یافتههای این پژوهش برای نخستین بار نشان داد میتوان از سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی برای درمان ضایعات صفاق استفاده کرد. مطالعات بالینی آینده میتواند امکان استفاده درمانی از این سلولها را در مبتلایان به فیبروز صفاقی مورد بررسی قرار دهد.
انتهای پیام